Ik liep met een boterham kaas door de tuin toen ik een groepje dieren zag zitten in de wei ernaast.
“Hallo, wie zijn jullie?” vroeg ik vriendelijk met mijn mond vol brood, “en wat doen jullie hier in mijn wei?”
De dieren keerden zich naar mij om. Er was een olifant bij, een slak, een sprinkhaan, een leeuw en nog veel meer, zelfs een paar dieren die ik niet eens kende.
“Dag, ik ben Olifant,” zei Olifant die als eerste naar voren stapte, “ik hou van eten en wij zijn hier aan het overleggen over wat we met dit stuk grond gaan doen.”
Ik spuugde mijn brood uit “Jullie doen wa…”
“Ik ben Leeuw,” zei Leeuw die zijn hand in de mijne drukte, “ik hou van eten en ik ben de baas hier.”
Ik fronste “Helemaal ni…”
“Aangenaam, ik ben Giraffe,” zei Giraffe die zich er ook tussen had weten te wurmen, “Ik hou ook van eten. Wie ben jij?”
“Ik be…” begon ik, maar alle dieren gingen zich eerst voorstellen voor ik iets kon zeggen.
Een korte eeuwigheid later was iedereen klaar. “Leuk jullie te ontmo…”
“En wie ben jij?” onderbrak Mier mij.
Ik zuchtte diep en keek of niemand me nòg een keer ging onderbreken. “Ik ben Aldo,” zei ik.
“Wat een lelijke naam,” zei Mier zonder dat hij er iets mee leek te bedoelen.
“En waar hou jij van?” vroeg Giraffe.
“ik hou ook van eten,” gaf ik toe, “en van tekenen en schrijven en muziek maken en slapen en spelletjes spelen en in de zon liggen”
“Wooow,” zei Schildpad, “jij houdt van veel dingen tegelijk.”
“Wat is je lievelingskleur?” vroeg Vleermuis.
“Rood.”
“En je lievelingsplant?” vroeg Bij.
Ik haalde diep adem “Een ananasplant, en voordat jullie het vragen, mijn lievelingsdinosaurus is een Tyrannosaurus Rex en als jullie commentaar, tips of andere vragen hebben hoor ik het graag!”