Dwalend door de dalen van alle verschillende talen,
wankel ik van daarnet naar dadelijk.
Rollend door accenten vergeet ik wie ik ben, waar ik ben en wanneer nu is.
“Dat is nu,” denk ik dan, “Nee… dat is nú,” denk ik dan opnieuw,
en dan ben ik het plots allemaal weer vergeten.
Ik vlieg verder over rivieren van de woorden van vroeger en vraag mezelf:
“Ben ik hier dan misschien?”
Kruislings doorklief ik een kloof vol krassende woorden die knagen van mijn oren,
en ik denk: “Ben ik mezelf hierin verloren?”